معرفی کتاب و کتابفروشی اینترنتی قفسه

کتاب من نفرینی نامرئی ام اثر دییردره سولیوان نشر ایران بان

خلاصه داستان:
(خطر لو رفتن داستان)

سه خواهر فرزندخوانده شاه بو هستند. ایو با شاه لیر ازدواج میکند تا ارتباط پادشاهی بو (ناپدری اش) با شاه لیر مستحکم شود. 4 فرزند به دنیا می آورد و می میرد. برای تداوم ارتباط، خواهر ایو با نام ایفا شاه لیر ازدواج میکند. او فرزندی به دنیا نمی‌‎آورد. حتی پس از مدتی با فنون جادوگری که بلد بود، آن 4 فرزند را به قو تبدیل می‌کند. این چنین آنان محکوم میشوند در سه بازه سیصد ساله در جاهای خاصی زندگی کنند. بو پس از آگاهی از عمل زشت فرزند خوانده اش، او را نفرین میکند و تبدیل به یک موجود افسانه ای نامرئی بالدار نفرین شده میکند. سرانجام آن فرزندان توسط یک پادشاه جدید کشته میشوند اما در لحظات آخر ایفا را می بخشند.

بررسی:
1- مترجم اسم کتاب را کاملاً عوض کرده است. به جای اسم «پاسخ وحشیانه او» گذاشته «من نفرینی نامرئی ام».
2- داستان یک افسانه اسطوره ای ایرلندی است. در حقیقت بازگویی یک افسانه اسطوره ای ایرلندی. اما در برخی جاها از «پیچ امین الدوله» استفاده کرده است. فارغ از دفاعیاتی که ممکن است مترجم از خود به عمل آورد، این تعبیر به فضای کتاب نمی‌آید.
3- از نظر ظاهری، این قلم ریز برای عرض کتاب مناسب نیست. به عنوان رمان نوجوان، جذابیت بصری صفحه آرایی پایین است.
4- ترجمه فارسی این اثر را به سختی می‌توان جزو ادبیات نوجوانان برشمرد. نه شخصیتهای اصلی رفتار و ویژگیهای نوجوانانه دارند، نه ادبیات آن مناسب این سنین است. 
5- برخی خطوط هم مناسب زیر 18 سال سن نیست. مثل مواردی که توصیف نخستین هم‌بستر شدن ایفا با شاه لیر است.
6- فضای جادوگری کتاب، فضای مبهمی است. با توجه به فضای اسطوره ای آن برای مخاطب ایرانی قابل درک نیست.
7- جهان بینی و هستی شناسی که کتاب ارائه می‌کند و متأسفانه تحکیم می‌کند مربوط به دوره رب النوع‌ها و عقیده خطرناک تناسخ است. البته عقیده وجود خدایگان در این زمانه مورد توجه نیست، اما باورهای تناسخ‌مدار در جامعه رشد کرده است.
8- اینکه شخصیتهای کتاب عمرهای طولانی چندقرنه داشته باشند، یا مثلاً شاه لیر 150 فرزند داشته باشد، اشکالی ندارد اما بالاخره برای ایده اصلی کتاب که تبدیل فرزندان شاه لیر به قو توسط نامادری است، نیازمند زمینه‌چینی‌های بیشتری هستیم. اینها فرزندخوانده‌های او هستند. همچنین خواهرزاده هایش که خواهر به او وصیت کرد مراقبش باشد. حالا مثلاً به دلیل حسادت، آنها را به قو تبدیل کرده؟ چطور به این خوبی جادوگری یاد گرفته است؟ چرا بعد از اینکه به قو تبدیل کرد، فرار نکرد یا به نحوی خودش را نجات نداد؟ آخر سر چرا این فرزندان ایفا را بخشیدند؟!

آنی 11 سال دارد. پیتون 13 سال. مادر این دو خواهر بیمار است. پدرشان پزشک. آنها در بیمارستان زندگی میکنند. فقط پزشکان و سرمایه داران زندگی میکنند. البته بعدا متوجه میشویم دو نفر وحشی هم زندگی میکنند. آنی متوجه دروغگو بودن پدرش میشود و فرار میکند تا خارج از بیمارستان راهی برای درمان مادرش پیدا کند. 
 

داستان در فضای پزشکی هست اما علمی تخیلی نیست، فقط تخیلی است. درباره یک آینده موهوم و البته ترسناک؛ چیزی که از آن به پادآرمانشهر یا کابوس آباد یاد میشود. در روزگار تب، علم و پزشکی مدرن، احساسات را عامل بیماری قلمداد میکند و  میگوید باید جلوی آنها را گرفت. پزشکی و سرمایه داری پیوند مستحکمی با یکدیگر برقرار کرده اند به گونه ای که صنف دیگری باقی نمانده است! البته ارائه تصویر پادآرمانشهری و تاریک جلوه دادن آینده بشر، به خودی خود جرم نیست اما در فضای داستان، نویسنده باید مشخص کند چرا اینطور شده؟ معلوم نیست. نویسنده باید اطلاعات بیشتری درباره گذشته میداد. یا چه بر سر حمل و نقل آمده که دوباره از حیوانات برای راندن درشکه ها استفاده میشود درحالیکه علم پزشکی پیشرفت فراوانی کرده است و میتوان از یک قطره خون، اطلاعات فراوانی به دست آورد.

داستان کتاب هم دیر و کند شروع میشود. پایان کتاب هم قوی نیست. اما بدنه اصلی خوب است.
بسیاری از کارهایی که شخصیتهای نوجوان کتاب انجام میدهند، باورپذیر نیست. 
شخصیت پدر کتاب هم به معنی واقعی کلمه تخریب شده است. میشد با کمی انعطاف، رفتار اشتباه پدر را معقول جلوه داد. بالاخره پدر با دست خود که دخترش را به قربانگاه نمیفرستد. جای کمی همدلانه فهمیدن رفتار پدر در کتاب خالی است