#تازه_های_نشر
چگونه فرزندانی توانمند سالم و با نشاط داشته باشیم؟
کتاب «چگونه فرزندانی توانمند، سالم و بانشاط داشته باشیم؟» از یک مقدمه، 9 فصل، ضمائم و منابع تشکیل شده است.
در مقدمه نویسنده به طور کلی با والدین کمی درددل می‌کند درباره اینکه فرزندان خود را آماده کنیم تا بعد از ما زندگی کنند.
فصل اول درباره #تربیت فرزندان توانمند و وظایف #والدین در این باره به طور کلی سخن می‌گوید.
در فصل دوم نویسنده به خودباوری میپردازد. او #خودباوری را ترکیب دو عنصر #عزت_نفس و #اعتماد_به_نفس می‌داند. منظور از عزت نفس، ارزش و احترامی است که انسان برای خود قائل است. اعتماد به نفس باور ما به خودمان است آنگاه که می‌خواهیم کاری انجام بدهیم. در ادامه توصیه‌هایی در مورد این دو فهرست می‌شود و در پایان درباره رشد معنوی کودکان و بحثهایی درباره انتخاب انجام می‌شود.
فصل سوم به نقش خطرپذیری و لزوم استقبال از ناشناخته‌ها در رشد کودکان و آینده آنها مرتبط است.
در فصل بعد با توجه به انواع تیپهای شخصیتی درباره جایگاه آرامش در رشد کودک و جلوگیری از نگرانی و اضطراب سخن می‌گوید.
فصل پنجم به موضوع خلاقیت میپردازد. در این فصل، راهکارهای عملی رشد خلاقیت در کودکان مورد توجه قرار می‌گیرد و موانع آن فهرست می‌شود.
فصل ششم با عنوان «لذت بردن از زندگی» به موضوع سلامتی میپردازد و این نکته را مطرح می‌کند والدین باید الگوی سلامتی فرزندان باشند.
فصل هفتم به ساختار آموزشی می‌تازد.
در فصل هشتم با بیان اینکه هوش شناختی تضمین کننده خوشبختی نیست، به اهمیت هوش هیجانی میپردازد.
فصل نهم نامه خیالی است از فرزندی که پدرش او را توانمند تربیت کرده است.
در ضمائم پرسش‌نامه‌های کوتاهی برای ارزیابی آرامش، اعتماد به نفس و آزمون شخصیت به چشم می‌خورد.
بررسی:
با جستجوی درباره نویسنده به این نکته پی می‌بریم تخصص شغلی و دانشگاهی نویسنده، این موضوع نیست. اما او چند کتاب در این زمینه با عناوینی چون چگونه فرزندانی سالم/موفق/خلاق تربیت کنیم، ترجمه کرده است و به نظر می‌رسد با ترکیب آنها و اضافه کردن چند بیت شعر از مولوی اثر جدیدی پدید آورده است.
کتاب سرشار از شعار است و کلی‌گویی، مبهم‌گویی و درشت‌گویی در آن موج می‌زند. به ویژه اینکه بسیاری از این شعارها را در قالب جملات بزرگان با قلم درشت در وسط صفحه در چشم خواننده فرو کرده است! درحالی‌که انتظار این است که نویسنده ابتدا خواننده را با خود همراه کند و سپس حکمش را صادر کند. مثلاً در صفحه 12 نوشته در صورت بروز مشکل، سراغ دارو و روان‌درمانی نرویم. خب، اینها چه هستند و چرا نباید سراغ روان‌درمانگرها رفت؟
در یک نگاه ظاهری، اولین نکته‌ای که به چشم می‌خورد این است که همه تصاویر کتاب، خارجی هستند و عمدتاً کیفیت مطلوب را ندارند. ای کاش زحمت بیشتری کشیده می‌شد و تصاویری از کودکان ایرانی انتخاب می‌شد. تصویر روی جلد کتاب هم یک مادر خارجی است که فرزندش را مثل کوله پشتی به کول گرفته و در حال بالا آمدن از صخره است. خودش لبخند دارد اما فرزندش گیج است. قاعدتاً #کودک توانمند نباید اینقدر منفعلانه صرفاً در پشت مادر قرار بگیرد و از خود هیچ کوششی صادر نکند!
نه فقط عکسهای کتاب، غیربومی است بلکه محتوای کتاب هم کاملاً ترجمه‌ای است؛ از مسئله‌شناسی تا راهکارها. استفاده از اشعار #مولوی هم تنها برای شاهد مثال و تکرار برخی نکات است و محوریت ابتنایی ندارد.
جالب است که فصل آخر به طور کامل از یک کتاب دیگر است.
حتی در بحث رشد معنوی هم به نهادهای سنتی و دینی ایرانی مثل مسجد، هیئت، زیارت و نظایر اینها اشاره نمی‌کند!
با توجه به این نکات، تعجبی هم ندارد آمار مورد استناد کتاب هم مربوط به سالهای پیش کشور آمریکا باشد، چون اساساً نویسنده پژوهشی درباره کودکان ایرانی انجام نداده است تا نتایج آن را با ما در میان بگذارد.
پردازش و دسته بندی مطالب کتاب ضعیف است و انسجام کافی را ندارد.
جنبه درددل بودن غالب‌ترین جنبه ساختاری کتاب است. مثلاً در صفحه 78 ناگهان به والدین توصیه می‌کند در زمینه تربیت مطالعه کنید!
نشر #بهار_سبز، دکتر #علی_علی_پناهی 145 صفحه
#روانشناسی
ble.ir/join/ZTk3NGIyNT
